Bunu yapmayan var mı acaba çok merak ediyorum. Hani anneyle muhattap olmadan çocukla konuşuyormuş gibi yapıp laf sokma durumundan bahsediyorum. Bunu bana herkes ama herkes yapıyor arkadaşlarımdan tut kaynanama,kocamdan tut yoldaki teyzeye kadar. Aynen şöyle bebe yemek yiyor tv açık " Ay annen sana tv karşısında mı yedirtiyor" Muhattap olan ben tam karşısındayım ama yüzüme bakılmıyor bebe seviliyor bana laf sokuluyor. Yolda gidiyoruz mevsim kış ama bebeyi sadece gözleri açık kalacak şekilde sarmalamadım diye teyzeler "Ay annen seni incecik mi çıkartmış,üşümeyesin" teyzenin suratına bakıyorum kafasını kaldırıp bana bakmıyor bile. Halbuki cevabım var hepsine. Ya sabır çekiyorum her defasında anayım ben negatif enerji salgılamayayım durduk yere diyorum ama içim şişti bu " Ay annen seni doyurmadı mı,aç mısın?" ,"Annen senin tırnaklarını kesmemiş mi,çok uzamış" "Annen seni uyutmadı mı,altını değiştirmedi mi,ağzını silmedi mi,su vermedi mi,çorap giydirmedi mi" Bunu bir de en çok kocam yapıyor yahu, bir yandan NiL'i seviyor,bir yandan bana laf sokuyor arada,ha bir de bebeye beni fitliyor. Yok "Annen seninle oyun oynamıyor mu, sıkıldı mı annen senden"yok "Annen arkadaşıyla telefonda mı konuşuyor,ilgilenmiyor mu seninle" Bak bak bak lafa bak. Kucağında bebeğim olmasa dalacağım valla zor tutuyorum kendimi. Çocuğumu dolduruyor bana karşı.Ama Cenk iltifatını da benimle muhattap olmadan yapar "Annen çok mu güzel olmuş bugün" gibilerinden oradan nasiplenirsem nasipleneceğim daha da gelip bana söylemez,"Annesi çok mu güzel yemek yapmış kızına" falan takdirleri de böyledir. Paşam muhattap olmadan takdirini,teşekkürünü, bir şekilde bildiriyor sağolsun.
Ay ama ben hangi biriyle uğraşayım yoldaki teyzeyle mi, arkadaşımla mı,eşimle mi,dostumla mı? Hep bir açıklama yapmaya çalışıyorum "Ama yok öyle değil ben yemek yediriyordum haberler başladı diye açmıştım tam tv'yi" falan filan diye anlatıyorum ama suratıma bakılmıyor. En gıcık kısmı da bu, aynı ifadeyle çocuk sevilmeye devam ediliyor sanki sevimli hayalet casperim ben olay mahallinde. Sürekli bir açıklama halindeyim "Yok ben onunla tam oynuyordum telefon çaldı yarım kaldı","Yok teyzeciğim o kadar ince giydirmedim içinde dolu kıyafet var" Ay yok kimse yüzüme bakmıyor. Biraz daha NiL'i sevip, yanağından makas alıp, laflarını sokup, amaçlarına ulaşıp konuyu kapatıyorlar. Ben orada şiştikçe şişiyorum. Bir gün birine çok pis patlayacağım bu "annesi" muhabbetinden. Annesi de aramızda kendisine sormak istemez misiniz? Bilip bilmeden çocuğumu niye fitliyorsun be kadın. Hayır anlamıyorum çok mu manyak gözüküyorum da cesaret edip bana soramıyorsunuz, ya da çok mu ezik duruyorum ortamda yokmuşum gibi davranıyorsunuz? Bu laf giydirme isteğiniz acaba bilinçaltınızda yatan nasıl bir sorunun karşılığı oluyor ve ne biçim bir tatmin sağlıyor? Ben de bu soruyu direk kendilerine sormayacağım çocukları varsa mümkünse onların yanında kendileriyle muhattap olmadan lafı gediğine koyacağım.Nasıl bir duyguymuş merak ediyorum doğrusu. Edebiyatta yeni bir akım gibi "Çocuğu kullanarak laf giydirme sanatı" Daha çok monologlarda görülür. İçinde bolca hiciv barındırır. Karşı tarafın sabrı yoksa aşık atışmalarına dönmesi an meselesidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder