Emzirmek anneyle bebek arasında duygusal bir bağ kurar derler ya.NiL'in duygusal bağ durumu ne boyutta bilemiyorum ama benim ki hastalıklı bir boyuta ulaşmak üzereydi. Bir keresinde; NiL 5 aylık falandı daha ek besinlere geçmemişiz, Kadıköy'de bir işim var halledip geleceğim 2 emzirme arası 2-3 saat içinde. Cenk evde ve gözüm arkada değil çok güzel bakıyor kızına. Zaten ben hemen geleceğim doyuracağım. Bu arada NiL hiç bir şekilde benim sütümü bile biberondan emmiyordu sadece ben emzireceğim onu. Ve bu durumdan hayıflanır gibi yapıp içten içe gurur duyuyordum açıkçası. "Ayy valla ille de beni istiyor,biberon almıyor ağzına çocuk" diyordum. Ama doktor her ihtimale karşı evde bir devam sütü bulundurun demişti, öyle duruyordu. Ben biraz gecikince Cenk de hazırlamış biberona sütü vermiş NiL'e. Yoldan Cenk'i aradım" Ne durumdasınız,ben geliyorum,bir sorun var mı?" diye.Cenk de "Yok,yok canım gayet iyi şimdi sütünü de içti" dedi. "Ne sütü beaaa?" dedim. "Devam sütüüüü" dedi hergün içiriyormuş gibi. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü resmen. İnanmak istemedim. "Nasıl ya,neden verdin ki?" diye sordum."E 3 saat oldu acıkmıştır diye verdim." dedi bana." E tamam gelmek üzereydim ama ben keşke sorsaydın bana" dedim." Zeynep neyi sorun ediyorsun,anlamadım?" dedi." Neyse tamam bir dakika peki içti mi?" diye sordum. "İçti" dedi."Ciddi misin sen ya, ne kadar içti?"dedim," Yarısından fazlasını içti "dedi. "Hayır şaka yapıyorsun di mi?"diye sordum." Zeynep iyi misin sen?" dedi. Sinirlenmişti artık, beni anlamasını beklemiyordum zaten. kapattım telefonu. Çöktüğümü hissettim. resmen aldatılmış gibi hissettim kendimi, nasıl benim sütüm yerine başka bir sütü kabul edebilir ki hani biberon istemiyordu şoka girmiştim.... Şu an çok gülüyorum bu halime ama o zaman cidden bunları hissetmiştim.Bütün yol boyunca bunları düşündüm. Eve geldim ve Cenk'e suç aletinin yerini sordum"Biberon nerede?" dedim gösterdi "Ne kadar doluydu"dedim gösterdi," Ne kadarını içti?" dedim onu da gösterdi. "Oha Cenk! Hayır o kadar içmiş olamaz" dedim. "İçti Zeynep!" dedi gitti, iyice sinirlenmişti daha da muhattap olmadı benimle. "Ya hayır olamaz yeaaa" deyip aldım NiL'i emzirmek için, allahtan benden de içti hatırım kalmadı yoksa depresyona girecektim.Mamayı kıskanan ana mı olur ya?.Neyse bir süre sonra kendime dışarıdan baktım ve gidişatın iyi olmadığını anladım. Bu çocuk sonuçta ek besinlere geçecek az kaldı, kendimi alıştırmam gerekiyordu. O kısa bir dumur anıydı atlattık şimdi ek besinlerdeyiz yaptığım her şeyi yiyor ama hazır mamaları kabul etmiyor ve ben yine gururlanıyorum "Kızım sadece benim yaptığım sağlıklı besinleri yiyor" diye.Muhtemelen NiL ileride ben akşam yemek yapmış evde onu beklerken "Anne yeaaa bişiler atıştırdım gelirken,ben tokum sen takıl" derse bana, şu an kel olan ama o yaşlarda sağa sola savurup maşa yapacağı o saçları yolarım gibime geliyor şu ruh halime bakınca.
Bir ananın yüreğini burkan anların yaşandığı sırada utanmadan bir de fotoğraf çekilmiş
Bu da benim ev yapımı çorbamı içeceği için mutlu olan bebem :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder