Evet hamileydim. Peki bunu ona nasıl söylemeliydim. Bir hatırası olmalıydı. Gebelik testini direk eline versem anlar mıydı? Yoksa bir yemek hazırlayıp mı söyleseydim ama inan yemek hazırlayıp söyleyecek sabrım yoktu. Sonra aklıma bu fikir geldi göbeğime"Babacığım ben geliyorum" yazayım açayım göstereyim.Sonra çığlıklar,sarılmalar,öpüşmelerle coşalım :)
Eve geldi ama ben yerimde duramıyorum. Sapık gibiyim şimdi açayım,dur bir üstünü değiştirsin sonra açayım.Ay yok telefonla konuşuyor kafası dağınık biraz bekleyeyim. Ay bekleyemeyeceğim.Açacağım artık,dayanamıyorum. Gittim yanına tam söyleyeceğim bir heyecan basıyor beni,sanki evlenme teklifi edeceğim. Tam söyleyecektim olmadı,kahve içer misin dedim,içerim dedi.Koşar adım kaçtım kahve yaptım,bütün cesaretimi topladım ve geldim. Ben sana birşey söyleyeceğim dedim.Söyle dedi. Ve sonunda açtım göbeğimi. Baktı ve şaka mı bu dedi.(sürekli hamileyim diye kandırıyordum da) Dedim hayır. Bir kahkaha attı ve hiç hayalimde ki sarılmalar,kucağına alıp döndürmeler olmadı. Artık baba oldu ya.Tam bir baba sıkıcılığında geldi yanıma bayramlaşır gibi elimi sıktı ve yanaklarımdan öptü beni.Bu ne yaaaaa,bu neee? Bir de benim bir elimde telefon videoya alıyorum bir yandan ileride bebeğime izletirim bu anıyı diye. ya bırak çocuğa izletmeyi inan ben bile bir kez izlemedim. Attım pc'ye duruyor bir yerlerde.Allahtan önden fotoğraflarımı kendim çekmiştim de o güne ait hatıra olarak kaldı bana.
Neyse o gün sanırım şoktan odun gibi davrandı. Gün geçtikçe özümsedi ve o da heyecanlanmaya başladı sağolsun kendisi. Sonuç olarak saksı değilim ben hamileyim, en çok bana soracaksınız ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder