Kendi ailemle yaşarken kedilerimiz vardı hep. Ama bir yandan çok özenirdim kılsız tüysüz bir evde yaşamaya. O yüzden hep diyordum ki evlenince sokakta bakacam kedilere köpeklere hayatımın en azından kısa bir döneminde kılsız tüysüz yaşamak istiyorum. Ama yine bunu diyen sanki ben değildim köpeğimizi evlenmeden 2 ay önce koşa koşa gidip sahiplendik.Ben neden böyleyim ya? Bir dediğimle yaptığım tutsun arkadaş!
Şöyle anlatayım benim kararım kesindi ama Cenk "hayır köpeğimiz olmalı ikimizde çok seviyoruz neden olmasın" diye işliyordu beni.Çok da fazla direndiğimi söyleyemeyeceğim zaten çok istiyordum ama mantıklı davranmaya çalışıp hayır diyordum ki kendimi facebookta köpek ararken buldum. Düğün hazırlığı,ev kurma telaşı var ama ben deli gibi internette köpek arıyorum. Büyük köpek olsun barınakta olsun,can kurtaralım ama ilk köpeğimiz yavru olsun diye arıyordum. Bir ilan gördüm Pittbull kırması Cenk çok istiyordu ama ben korkuyordum psikopat olur diye. Minicik siyah boynunda pembe tasmasıyla çok şirindi ama büyüyünce nasıl olurdu? Bir yandan da kocaman bir köpeğim olsun istiyordum. Ama pittbul kırması olmasın korkarım ben diyen yine ben değilim sanki aradan 2 hafta geçti ilan hala duruyordu hiç düşünmedim aradım sordum duruyor mu köpek, duruyor,kendimi anlattım köpeği bulan kişilere. ikna etmem zor olmadı,pittbul melezi olduğu için hep erkekler istemiş onlar da dövüştürür diye vermek istememişler bir kız ben aradım sanırım görüşelim dediler. Gittik, gördük, aşık olduk; hiç düşünmeden kaptık yavruyu getirdik.
Kendisi ciddi anlamda tam bir baş belası ama bir an bile kendisinden vazgeçmeyi düşünmedik. İlk kızımız bizim ZaZ. Saksı değilim ben köpek anasıyım,en çok bana soracaksınız en çok banaaaaaaaa :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder