Tabii söylenenlerden farklı olmadı 4.5 aylık hamileydim ilk hareketlerini hissettiğimde.Cenk şehir dışındaydı yine yanımda bir tek ZaZ vardı. Çikolatayı ısırdım,yuttum anında bir pıtırtı karnımda. İnanamadım acaba bana mı öyle geldi devam ettim yemeye belli belirsiz bir iğnelenmeler. Ay sen misin bebeğiiiiim? Bilemedim emin olamadım,gittim bakkala biraz daha çikolata aldım bu bahaneyle :) Yemeye devam ettim ay valla pıtır pıtır bişeyler oynuyor sanki. Heyecanlandım,konuşmaya başladım onunla yetmedi Cenk'i aradım haber verdim. Kendimi dinlemeye devam ettim. Eskiden ağızda patlayan şekerler vardı ya, ha işte ağzında hissettiğiniz şeyi karnında hissediyorsun sanki. Tabi bu ilk başlarda ki hareketlerin hissi. Daha sonra ciddi tekmeler aldı o minik pıtırtıların yerini.
Bebeğim artık sürekli hareket ediyordu ve ben her defasında Cenk'in elini alıp karnıma koyuyordum; "Bak hissediyor musun,duydun mu?" diye. Ve bana sürekli birşey duymadığını,hissetmediğini söylüyordu. Ay çıldıracaktım nasıl hissetmez yahu. Ciddi ciddi kavga ediyordum. "Hemen elini çekiyorsun,n'olur biraz sabretsen de beklesen,hiç mi merak etmiyorsun,duygusuzsun işte,öküzsün" diye. O da bana "bekledim işte, daha ne kadar bekleyeceğim,sabahlayayım mı?" diyordu. Iııııh sinir oluyordum. Neyse ben her hareket ettiğinde yılmadım,devam ettim artık Cenk eli benim karnımda uyuyakalıyordu. Evet bebek
tekmeliyordu ama Cenk o sırada horluyordu.
Neyse haftalar ilerledikçe hareketleri daha da güçlendi. Ve Cenk Bebeğin ilk hareketini sırtına yediği bir tekmeyle hissetti. Hahahha öcümüzü almıştık. Sen misin bizi farketmeyen. Gece Cenk'e arkasından sarılmış uyuyordum o sırada gelişine vurdu bizimki ve Cenk uykusundan uyandı "o neydi öyle" diye. Oh beeee sonunda rahatladım. Artık hareketlerini o da hissediyordu fazlasıyla ve ben bilerek her gece ona sarılıyordum hihihihhi :) Genelde göbeğim açıkta gezdiğim için bırak ellemeyi,dokunmayı gözle görülüyordu hareketleri. Sığamıyordu artık darlanıyordu,o minik poposunu ittirerek aklı sıra yerini genişletmeye çalışıyordu. En fenası da midemi tekmeliyordu. İşte o sıralarda artık bebeğimin karnımda ki hareketleri duygusal gelmiyordu ağlıyordum acıdan. Zaten hamileliğimde hiçbirşey öyle reklam filmlerinde ki gibi olmadı. Bir kere evet karnınızda bir bebek olması fikri heyecan verici ama daha onu tanımıyorum öyle yüksek duygusallık,bebeğinle konuşmalar falan olmuyor. Çok da birşey hissetmiyorsun. Hatta acaba ne kadar çok severimi bile sorguluyor insan. Tabi şu an dönüp baktığımda tam anlamıyla saçmalamışım diyorum ama o zaman öyle değildi.Çok duygusuzdum hiç de öyle ulvi şeyler hissetmiyordum. Ve acaba kötü bir anne mi olacağım diye kendime kızıyordum. Ama şimdi öyle mi şu an hamileliğime dönüp baktığımda Nil'in karnımda olması inanılmaz romantik geliyor bana, onu ölesiye seviyorum ki,ona birşey olmasın, tekrar alıp içime sokup sakınıp saklasam ya diyorum bazen. Neyse doğuma kadar tekmeler,itmeler kakmalar devam etti ben doğurdum kurtuldum ama Cenk kurtulamadı. Sabaha karşı NiL'i uyandığında yanımıza alıyorum.Kızım beni öyle büyük bir dertten kurtardı ki,sabahları uyandıramadığım adamı aynı hamileleğimde yaptığı gibi minicik ayaklarıyla sırtına tekmeler atarak uyandırıyor her sabah. Cenk bir yandan onsuz uyanmak istemiyor bir yandan da "topuğuyla çok sert vuruyor serseri sırtım çürüdü artık" diyordu. Annelerin ahı kızları tarafından itinayla alınır.Yaşasın minik tekmeleeeeer :)
Bu videoyu NiL darlanırken çekmiştim birgün,
iyi ki de çekmişim ileride beraber izleyeceğiz kızımla :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder